EINDELIJK EEN UPDATE

G’day mates!
How ya’ll goin?
I’m doin’fine myself!

Jullie dachten vast en zeker: uit het oog uit het hart, maar ik ben jullie in het koude kikkerlandje niet vergeten hoor! Ik vergeet alleen door alle drukte steeds te beginnen met een blog te schrijven, om jullie ook een beetje op de hoogte te houden van mijn bezigheden hierzo aan de andere kant van de wereld! Daarnaast is het internet hier nog minder vertegenwoordigd dan in Indonesië, wat het allemaal ook niet veel makkelijker maakt.

Ik zal jullie binnen deze blog (of misschien worden het er wel meerdere omdat waarbenjij.nu het anders niet aan kan) meenemen naar het werkelijk FAN-TAS-TiSCHE Australië. Weliswaar in een soort vogelvlucht, min of meer hoe ik het zelf ook heb meegemaakt. Ik zal niet alles van minuut tot minuut gaan beschrijven, omdat het anders misschien wel te langdradig zal gaan worden, haha!

Let’s go!

Op 3 juni kwamen we aan in Australië. Na een overstap op Sydney (en wat was het daar koud!) kwamen we aan in het warme Cairns. Toen al ongelovelijk hoeveel verschil qua temperatuur dat was. Na de eerste paar rolberoertes te hebben gehad (alles is hier zo’n 30x zo duur als in Indo en het beginbedrag van een taxi hier is net zo duur als een taxi voor 2 uur in Indonesië) kon onze vakantie in Australië beginnen. Ik vond het nodig om de eerste beste dag al een deuk in de campervan te rijden (dode hoek, lange auto...jetlag?) en Renée vond het de dag erna nodig om zo’n 200 km om te rijden naar een bestemming. Goed begin zullen we maar zeggen. De Lonely Planet werd gejat en weer terug gevonden en zo konden we toch nog verder gaan aan onze reis.
Na de misstap met de GPS hebben we besloten maar verder te rijden naar het Daintree Forest. We hebben geslapen aan de Daintree river en de volgende dag een croc-tour gedaan. Aangezien het regende, had uiteindelijk maar 1 ‘saltie’ zin om zich te laten zien. We zijn verder gereden en voor ‘slechts’ 23 dollar de ferry genomen naar het Daintree Forest. In deze regio waren (volgens de bordjes) veel cassowaries te zien. Cassowaries zijn een soort van struisvogels, maar dan in het zwart met een rood met blauwe kop. We hebben een Discovery Centre bezocht, waar we niet veel meer discoverde dan een hele hoop muggen (en zij discoverde ons overigens ook) en een canopy uitzicht over het rainforest. Via een hele mooie rit door het rainforest zijn we naar Cape Tribulation gereden en hebben we (vrij primitief) gekampeerd. De dag hierop hebben we een jungle-surf tour geboekt: tokkelen door het oerwoud! En ja: Ik heb meegedaan! Wel elke keer op elk platform moed moeten verzamelen voor de volgende lijn, maar het was echt super leuk (ja, zelfs toen ons werd gevraagd om op ons kop te gaan hangen)! Bovenin de boomtoppen realiseerde ik me eigenlijk pas hoe stil het hier is... Ongelovelijk hoe een verschil dat is met Indonesië! Het is hier ook zo mooi groen!
Hierna hebben we even pauze gehad en hebben we wat mooie walks gedaan. ’s Middags was het tijd voor een kayak tour op zee met zonsondergang. Het kayakken was ook al super leuk, heerlijk relaxt in een kayakje mee deinen op de golven. Ook nog ‘gesurft’ op de golven met onze kayak. Natuurlijk besloot ik om nog even om te slaan met mijn kayak, helemaal aan het einde van zo’n golf. Ik had wel wat mazzel: in de zomer zwemmen daar namelijk de ‘salties’ (zoutwaterkrokodillen), maar omdat het nu dus winter is hier in Aussie, zijn die nu in de rivieren. De zee is namelijk te koud voor ze (20 graden, wat een narigheid toch?). Bij de zonsondergang had onze guid voor een soort snack gezorgd: crackertjes met KAAS! O MIJN GOD, dat was echt GODDELIJK. Hoe blij kan een mens zijn met een beetje kaas?! De zonsondergang zelf was overigens ook mooi.
’s Avonds weer lekker gezond (OH WAT HEBBEN WE DAT GEMIST) gegeten. Onze was hing buiten om op te drogen, maar tijdens het eten (bij de camp-kitchen, zo’n 50 m van onze campervan) begon het KEI- en KEIHARD te regenen. En aangezien we in de ‘Wet Tropics’ zaten, ging dat even heerlijk 2 uur lang door... We konden na afloop weer opnieuw beginnen haha!
De volgende dag zijn we vertrokken we weer richting het zuiden. Op de terugweg zijn we nog even langs het Discovery Centre geweest (we waren op de gratis tour) en terug in Daintree Village nog een croc-tour (ook gratis) waarbij we deze keer meer geluk hadden: 4 salties zijn gespot! Hierna zijn we verder gereden en neergestreken in Port Douglas. Port Douglas is precies wat ik me erbij voorstelde (ondanks dat ik en nog nooit over had gelezen en er obviously ook nog nooit was geweest): een jetset-dorpje volgebouwd met resorts, vol met jetset volk, met name wat oudere mensen. Hier hebben we wat boodschappen gedaan en wat geshopt (ik kwam weer een beetje bij). Hierna op zoek naar een camping. Renée had onze goede vriendin Claire (onze GPS dame) aangezet. Zij wees ons naar een afslag die er niet was, tot wel 4x aan toe! Heerlijk die vrouwen... Na kilometers omrijden hebben we de camping toch gevonden. Dit was onze eerste wifi-camping in Australië! We konden weer even contact opnemen met het thuisfront en even bijkletsen. Na niet al te lange tijd kwam er een man in paniek naar ons toerennen: er scheen brand te zijn op de camping. Wij hebben de situatie even gecheckt: de brand was gelukkig niet bij ons in de buurt haha! De brandweer werd gebeld en finito! De volgende dag hebben we heerlijk gerelaxt: Het zonnetje scheen, dus we hebben er maar even goed van genoten (wij dachten namelijk dat het met zon hier net zo zou zijn als in Nederland).
Op 9-6 zijn we richting Mossman gereden, om een bezoek te brengen aan Mossman Gorge. Mossman Gorge is een onderdeel van het Daintree Forest, waar een mooie tour zou zijn. Langs de walking tracks waren ook fresh water springs waar je in kon zwemmen. Wij hebben besloten dit toch maar niet te doen, aangezien het water vrij koud was en het op de dag zelf ook niet zo’n mooi weer was. Er was een hele grote groep die wel ging zwemmen, waarvan we er een aantal kende van het Jungle-surfen; Wat is het toch een klein land dat Australië ;-) Er was één jongen bij die was ZO KNAP dat ik het niet erg had gevonden om met hem een beschuitje te eten. Hij was ook aan het zwemmen, helemaal niet vervelend om naar te kijken zegmaar ;-)
De volgende reden we over de Captain Cook Highway, één van de mooiste coastal routes (als we de Lonely Planet mogen geloven). Nou, daar waren we het wel over eens! We hadden prachtig weer en dus ideaal om zo’n mooie route te rijden! Onderweg zijn we gestopt bij Rex Viewpoint, wat ons een mooi uitzicht gaf over de rest van de route. ’s Middags kwamen we aan in Kuranda. In Kuranda wilde we het Rainforest Station bezoeken. Hier hadden we een kortingsbon voor de ‘Big Nature’ tour, waarbij we een ‘aboriginal experience’, ‘duck trail’ en ‘wildlife’ tour zouden krijgen. De Aboriginal Experience was een lachertje. We begonnen met een dansshow. Geen van de dansers was Aboriginal en het was werkelijk hilarisch! Er werd wat op de grond gestampt, wat met de benen gewiebelt en dat was het wel zo’n beetje. Er was ook een ‘cassowary’ dans, waarbij de dansers een cassowary nabootsten en een boomdans waarbij een ‘aboriginal’ en boom nabootste (inclusief de blaadjes ja!). Van de cursus digeridoo bleef niet veel over: alleen de guide speelde wat, net als bij het speerwerpen overigens. Hierna hadden we een minicursus boomerang gooien. Onze guide had duidelijk zijn ogen laten vallen op de blonde Nederlandse dames, dus dat was weer geweldig. Hierna was het tijd voor de ‘duck trail’. Dit was een tour door een stukje oerwoud in een soort amfibi voertuig. Leuk, vooral omdat de guide veel vertelde over de planten die er allemaal groeide etc. Eenmaal terug hebben we genoten van een stokbroodje dat we hadden gekocht <3 Als laatste hadden we de ‘Wildlife Experience’ op het programma staan. Bij de entree had ik een zakje met waliby voedsel gekocht en dat kon ik gewoon aan ze geven! AWESOME! Ook natuurlijk op de foto geweest met deze wezentjes, zo leuk! We hebben ook koala’s gezien: hoe schattig zijn die?! Er was ook een foto gelegenheid, maar dan moest je voor 17 dollar een kleine foto kopen en mocht je zelf geen foto’s nemen. Niet gedaan dus. In het Rainforest station zijn we overigens nog een keer voor een fotomomentje gevraagd: deze keer door mensen uit India! Ze zijn overal!!! AAAH! Haha
Die avond hebben we bij ons op de camping zo’n 7 walibies gespot! Superleuk, ze zaten achter onze campervan, dus we konden ze van dichtbij bekijken. Eentje had zelfs een joey (een baby) in zijn buidel! Hoe schattig <3
Op 11-6 zijn we naar de Barron Falls geweest. Een hele mooie waterval, die je helaas niet echt kunt benaderen. Hierna hebben we een loopje gedaan naar Wright’s Lookout, wat 1 kilometer zou zijn. Het leek wel alsof ze de Indo manier van afstand inschatten hier hadden ingesteld! Bergje op, bergje af; dat was een ware beproeving voor onze indonesische conditie! Maargoed, eenmaal boven hadden we een redelijk uitzicht, maar niet heel bijzonder. Het ging ook weer regenen, dus dat was weer wat minder. Net toen we hadden besloten maar door de regen terug te gaan lopen, ging het zonnetje toch nog schijnen: Australië houdt van ons! ’s Middags zijn we naar Kuranda Village geweest, waar we de markt hebben bezocht (waarvan meer dan de helft overigens gesloten was) en zijn naar Birdworld geweest. Birdworld is een soort mini avifauna met subtropische vogels. Niet heel bijzonder park, tot het moment dat een blauwe ara besloot dat ik wel een mooie zitplaats was en dat de gelukspoppetjes aan mijn tas wel een lekker snoepje waren. Toen hij deze verorbert had begon ie aan de knoopjes van mijn blouse. Niet zo’n heel strak plan, vond ik, maar hij vond duidelijk anders, aangezien een vrouw van het personeel hem tegen hield en hij alleen maar harder ging kraaien. Fantastisch. Renée was maar wat blij dat ie niet bij haar op haar schouder was gaan zitten, haha!
12-6 Zijn we ’s ochtends vertrokken richting Cairns. Onze eindbestemming was Tyapukay National Park. Onderweg zijn we 2 keer gestopt met als doel: een world adapter vinden. Ik had namelijk blijkbaar een incapabele wereldstekker gekocht in Nederland en die van Renée paste op de een of andere duistere reden niet op mijn laptop adapter. En de missie is geslaagd! Met dank aan K’Mart. Ik hield al van die winkel, maar ben er alleen maar meer van gaan houden! Nu kan ik mijn laptopje dus weer opladen <3 Rond 12:00 kwamen we aan bij Tjapukai. Dit is een park wat volledig is gebaseerd op de cultuur van de Aboriginals. We hadden de dag ervoor ergens een kortingsbon gescoord, dus dat scheelde weer een klein beetje. Als eerste hadden we een soort semi film/dans voorstelling, wat voor mijn gevoel ging over de schepping van de aarde via de kijk van de Aboriginals, maar veel konden we er niet uit opmaken. Als tweede was er een dansvoorstelling, wat te vergelijken was met de dans die we bij het Rain Forest Station in Kuranda hadden gehad. Dit was alleen iets professioneler en de dansjes duurde per keer wat langer. Aan het einde van de voorstelling was er nog een vuurdans, waarbij ik natuurlijk weer werd uitgekozen om te ‘volunteren’ bij het maken van vuur. Hier was ik natuurlijk FANTASTISCH in (ahum). Hierna gingen we speerwerpen. Met een soort van verlengstuk van je arm (een woomera) gooide je een pijl naar fictieve kangeroos (m.a.w hooibalen). Het gooien ging me nog best goed af, al hadden de kangeroes wel moeten liggen wilde ik ze raken, maargoed ;-) De tweede experience was het boomerang gooien. Hier mochten we wat vaker gooien dan bij het Rain Forest Station, dus dat was wel leuk. Het ging me deze keer beter af, waarschijnlijk ook omdat we betere uitleg kregen. Na het boomerang gooien heb ik een les digeridoo spelen genomen. De gast die uitleg gaf had er duidelijk niet veel zin in, maargoed, dat weerhield me niet van het proberen. Het was echt hilarisch: Ik kon het namelijk echt niet. Je moet dus zegmaar vibrerend tussen je lippen doorblazen en met je tong bewegingen maken, waardoor je tonen krijgt in je spel. Niet te doen zegmaar. Afin, na afloop zijn we naar een voorstelling gegaan, waarbij een man digeridoo speelde. Hij kon het echt super goed! I’ll keep on trying!
13-6 Hadden we een Dive trip naar het Great Barrier Reef geboekt. Helaas hadden de artsen in Nederland besloten dat ik niet mocht duiken, ik heb het dus maar bij snorkelen gehouden. Renée heeft wel gedoken, het haar angst voor duiken! Super stoer van haar en ik heb dus wat mooie foto’s gemaakt met mijn oh zo perfecte onderwater camera. Het Reef is geweldig, echt zo mooi! Hele mooie kleuren koraal, vissen in alle kleuren van de regenboog; echt awesome! Heb helaas geen schildpadden of haaitjes gezien, maar het was het meer dan waard! We hebben bij twee verschillende reefs gesnorkeld en natuurlijk super mooie foto’s gemaakt 
’s Avonds hebben we lekker gelopen over de esplanade en een bezoekje gebracht aan de Night Market en: SUSHI GEGETEN! En dat is nog niet alles: van zo’n lopende band! Echt heel leuk en natuurlijk super lekker! Ik was weer helemaal gelukkig.
De dag erna hebben we lekker gechillt in het park en hebben we van een duitse jongen, Ben, nog wat duikfoto’s gekregen die hij had gekocht. ’s Avonds hebben we een gratis zumba-les gevolgd in de open lucht met een hele hoop andere mensen. Dat was echt super leuk! Zouden ze ook in Nederland moeten doen..
15-6 Heb ik het engste gedaan wat ik ooit in mijn leven heb gedaan: BUNGEE JUMPEN. Bij aankomst bij het platform dacht ik nog: Oh, als dat 50 meter is... Toen ik daar boven stond dacht ik alleen nog maar: Oh my god.. Ik durf dit niet! Ik werd vastgebonden en er werd aan me gevraagd of ik even naar het platformpje kon lopen, waar ik vlak daarna vanaf moest gaan jumpen. Ik hield een pilaar vast alsof m’n leven ervan af hing (wat ook eigenlijk wel zo was) en er werd met tot 3x aan toe gevraagd of ik de paal los wilde laten. Uiteindelijk toch maar gedaan, waarna mijn leven dus letterlijk in de handen van de man die me liet bungee’en was. Hij vroeg me nog even naar de camera te zwaaien: hij begreep duidelijk niet dat ik door de angst was bevangen. Of ik voorover wilde hangen. Ging ie doodleuk aftellen! 3,2,1.... Het leek een eeuwigheid te duren, maar daar ging ik! I FREAKING DID IT! Ik vond het vreselijk, ga het nooit meer doen, maar ik heb het wel gedaan! HAHA! Oh.. EN ER IS BEWIJS!
16-6 zijn we naar Yungaburra geweest, waar we, naar het scheen, platypusses konden spotten. Geen één gezien natuurlijk. Hierna zijn we maar doorgereden naar Atherthon, want we dachten dat we daar veel konden doen/zien. We zijn naar de Crystal Caves geweest, waar allemaal natuurstenen werden gedisplayed. Was wel heel leuk vorm gegeven, echt alsof je je in een cave bevond. Verder bleek er toch niet zoveel te doen te zijn daar, dus daarna zijn we maar weer terug gereden naar de kust. Hier is het overigens ook veel lekkerder warm ’s nachts, in het binnenland bevriezen we steeds!

Ik ga nu verder met een nieuw blog, want deze wordt nu te vol!


xxx