Leather Course, Borobudur, Prambanan

Pagi Belanda!

Ik dacht: laat ik maar weer eens een keer een verslagje schrijven! Het is immers alweer twee weken mei en mijn laatste update was van Koninginnedag.
In de tussentijd hebben we alweer een hoop nieuwe dingen gedaan! In het eerste weekend van mei (4 & 5 mei) hadden we voor de zaterdag een leercursus geboekt. Renée en ik hadden inspiratie op internet en in winkels opgedaan over wat we wilde maken.
Het vervoer naar de cursus scheen included te zijn. Op de dag van de cursus bleek dit toch niet het geval, maargoed, het was vrij goedkoop. De cursus was bij iemand thuis. De man die de cursus verzorgde heette Abenk. Wij legden onze ideeen voor aan hem en hij zei dat we voor beide dingen minimaal twee dagen nodig hadden. Nouja, prima vonden wij!
We begonnen met het uitsnijden van de tas. Mijn tas was vrij lastig, ik had een patroon getekend van wat ik wilde en Abenk zei dat dit minimaal een week zou gaan duren. Yeah sure, met Indonesisch werktempo zeker haha. Anyways, dus begonnen met verder uitsnijden, gaatjes slaan (voor het aan elkaar naaien) en het verven van het leer. Hierna was de dag alweer voorbij!
Die zondag kwamen de ouders van Renée aan in Yogya. Het was voor Renée fijn om haar ouders weer te zien. Ze hadden allemaal spullen meegenomen voor ons, inclusief STROOPWAFELS! <3
We hebben eerst rustig (we zijn inmiddels helemaal ingeburgerd) wat gedronken en rustig over Jl. Malioboro gelopen, en opzoek naar Pasar Ngasem, de markt die we al eerder hadden gezocht. Deze vonden we uiteindelijk, alleen was er niks aanwezig. Waarschijnlijk weer iets waar we niks vanaf wisten. Hierna dus weer terug gelopen over Malioboro, naar het hotel van de ouders van Renée. Heel mooi hotel, maar natuurlijk veel te duur voor ons budget. Wel goede wifi daar overigens, haha! ’s Avonds hebben we gezellig met z’n vieren bij Milas gegeten. Konden Renée haar ouders ook eens zien hoe wij tot rust kwamen haha.
Voor maandag hadden we met Lily afgesproken dat we alleen ’s ochtends zouden komen. Dit was geen probleem, aangezien er geen patiënten waren die week. Ja, geen patiënten is hier heel gewoon.
Rond 11 uur konden we al gaan. We hadden een hele reis voor de boeg, aangezien we onze souvenirs meenamen voor de ouders en ook nog de koffer van Hanneke. Leuk hoor, in zo’n overvolle minivan met een koffer, haha! Maargoed, is way cheaper dan met een taxi, daar moet je wel wat voor over hebben ;) Na 2,5 uur waren we eindelijk bij het hotel van de ouders van Renée. Hier hebben we eerst even gechillt, aangezien de airco daar dus echt goddelijk was. Vervolgens hebben we een dagje heen en weer geslenterd over Malioboro, haha. Het was zo immens warm dat dat de beste dagbesteding was.
De volgende dag hadden we ook maar een half dagje, waarvan de ouders van Renée ’s ochtends naar PRY kwamen. Maria (de directrice) hield een schone schijn praatje met de ouders (‘Marieke and Renée work só hard!’ terwijl ze ons praktisch nooit aan het werk ziet), waarna wij een rondleiding hebben gegeven op PRY. Rond 11 uur gingen we naar de Merapi met een driver van PRY, wat Maria voor ons had geregeld. De driver sprak echter maar 1 of 2 woordjes engels, dus het was vrij lastig te achterhalen of hij nou op ons ging wachten terwijl wij bij de Merapi waren. Bij de Merapi aangekomen boekten we een lava-tour, langs alle lava wegen van de Merapi. Helaas niet de Merapi op, dat scheen niet te kunnen. Het was een nogal ruig terrein, vooral de terugweg. Volgens de driver was het een ‘short-cut’, maar wat voor één, haha! Maargoed, uiteindelijk kwamen we een kwartier later aan dan dat de driver van het transport vanaf PRY had gezegd weg te willen. Hierna wilde hij ons ook nog naar een museum brengen, maar dat hoefde van ons niet meer, aangezien hij anders helemaal te laat zou komen. Hij moest namelijk bij terugkomst de kindjes van het schooltje bij PRY naar huis brengen!
Bij terugkomst op PRY zijn we nog langs geweest bij Lily, die aangaf dat ons bezoek voor woensdag aan Gunung Kidul niet doorging. Wij hebben dus onze spullen gepakt voor een lang weekend! De donderdag was het namelijk hemelvaart en vrijdag zou ook niet doorgaan! BETER!
Voor woensdag hebben we, net als de ouders van Renée, nog een keer de batik-course geboekt. Wederom een super leuke dag gehad en weer mooie dingen gemaakt. Die avond hebben we voor de laatste keer gegeten met de ouders van Renée, die zouden namelijk de volgende dag weer naar Nederland vliegen. We hebben aantal gezellige dagen met hun gehad! 
Op donderdag waren we van plan weer hard te gaan werken aan ons research. Erg jammer dat de wifi in ons guesthouse het op dat moment weer liet afweten! We hebben het steeds opnieuw geprobeerd, zonder succes. Uiteindelijk zijn we bepakt en bezakt naar ViaVia gegaan (een restorant / cafe waar we regelmatig zijn) om daar verder te gaan. Dit lukte uiteindelijk niet, ik eindigde skypend en Renée met een nieuw reisverslag schrijvend. Allebei met een stuk cheese-cake. Haha!
De volgende dag zijn we weer naar de leercursus geweest. Ik heb serieus, zonder overdrijven, de hele dag zitten naaien aan mijn tas. En nee, hij was nog niet klaar! Aan het einde van de dag heb ik aan Abenk gevraagd of ik mijn tas mee mocht nemen om er ’s avonds verder aan te werken. Zijn antwoord was ‘Okay boss, so you can finish your masterpiece’. Ja, hij noemt mij en Renée ‘boss’, waarschijnlijk omdat we weten wat we willen en hoe we dat willen, haha. Anyway, de hele avond zitten naaien en de volgende ochtend weer. Maargoed, de zaterdag was mijn tas bij de cursus rond lunch af! Tenminste, toen moest ie nog in elkaar worden gezet. Uiteindelijk was ik hier rond 4 uur mee klaar. En jawel, aan het einde van de dag was mijn hele dag in elkaar gezet! Super blij met het eindresultaat! :D
Voor de volgende dag (zondag 12 mei) hadden we een trip geboekt naar de Borobudur en de Prambanan. We werden om 4.00 opgehaald bij ons hotel, zowaar een keer zonder problemen, haha
We zaten met 5 andere mensen in een vergrote versie van een mini-van, dus dat was prima te doen. Na ongeveer een uurtje rijden kwamen we uit onderaan het uitkijkpunt vanwaar we de zonsopkomst zouden gaan bewonderen. Het was ongeveer 20 minuten naar boven lopen, met gevaar voor eigen leven omdat de ondergrond nogal glad was en alles steil omhoog liep. Maargoed, we zijn heel naar boven gekomen! Rond 6 uur kwam de zon op. Het was een mooi gezicht, ondanks we de Borobudur maar in het klein in het landschap zagen. Eerst lag het hele gebied in een soort van mist, die langzaam optrok toen de zon op kwam. We hebben hier na zonsonderdag nog een half uurtje gezeten en zijn vervolgens rustig naar beneden gegaan. Hierna was het nog zo’n half uur rijden naar de Borobudur. Hier aangekomen zagen we gelijk dat we duidelijk niet de enige waren die dag. En dat terwijl het nog maar 7 uur was! Busladingen met schoolreisjes (op een zondag, logisch ook) en ‘inheemse’ toeristen. Die het natuurlijk maar wat intressant vonden dat er ‘orang putih’ (witte mensen) waren! Anyway, we hadden tot 9 uur bij de Borobudur. Renée en ik wilde hier natuurlijk optimaal gebruik van maken, dus we gingen gelijk op pad. Nou, we stonden nog niet onder aan de voet van de Borobudur of er was al 10x gevraagd of we met mensen op de foto wilden. Eerst probeerden we nog rijk te worden door hier geld voor te vragen (dat was ons namelijk eerder aangeraden door andere Nederlanders). Dit werd weggelachen en er werden gewoon foto’s gemaakt. Het geld verhaal hebben we gauw laten varen, dat bleek niks te worden. We zijn met 3 groepen op de foto geweest, toen vonden we het wel weer welletjes. We probeerden een beetje te genieten van de Borobudur, wat wel moeilijk werd doordat we constant werden achtervolgd door de plaatselijke paparazzi en een constante golf van ‘excuse me miss/mister’ ‘miss’ ‘mister’ (die kids leren geen goed engels, dat is wel duidelijk) ‘can I take photo’ etc. Om gek van te worden. En of je nou ‘ja‘ of ‘nee’ zei tegen de mensen, er werd om je gelachen en er werd toch een foto gemaakt. Op een gegeven moment zeiden we al ‘nee’ nog voordat de vraag was gesteld, of deden we alsof we geen engels konden. Er waren ook veel mensen die ongevraagd een foto maakte, dat konden we helaas maar moeilijk vermijden. Gelukkig hebben we wel kunnen genieten van de Borobudur zelf.
Na de Borobudur zijn de 5 andere mensen waarmee wij de tour deden afgezet bij hun hotel, wij waren de enigen die beide tempels hadden gecombineerd.
Bij de prambanan aangekomen was het gelukkig duidelijk rustiger dan bij de Borobudur. Dit bleek ook in de hoeveelheid requests voor foto-momentjes. Al waren de meeste mensen hier ook wel erg van het ‘onopgemerkt’ foto’s maken. Jammer hoor. Het lijkt wel alsof er niks meer over is van de Indonesische netheid als het gaat om het maken van foto’s.
Maargoed, we hebben op het grote complex van de Prambanan de 7 tempels kunnen bezoeken. Er schijnen nog meer tempels te zijn op het complex, maar die waren verder weg gelegen. Hadden we geen tijd voor en geen zin in, haha!
Hierna hebben we nog even gekeken bij een Indonesische vorm van dans, waarbij de mannen volledig in trance leken te raken, wat zich uitte in een soort van zeer sterke spasmes in de benen en armen. Deze werden er vervolgens door een man met een zweep uitgeslagen. Letterlijk. Dit hebben wij dus maar weer snel achter ons gelaten..
Rond twee uur waren we weer terug, waarna we rustig hebben geluncht. De dag hebben we een beetje beleefd als een jetlag, omdat we natuurlijk zo vroeg op moesten en je dan nog een hele dag moet. We zijn op tijd weer terug gegaan naar PRY, zodat we ook weer op tijd ons bedje in konden duiken.. 

Aankomende zaterdag gaan we voor de laatste keer naar de leercursus: slippers maken! Zondag willen we graag gaan cave tuben, maar dat moet nog geboekt worden..
We zijn ondertussen ook productief en hard aan de slag met ons verslag; de deadline komt steeds meer dichterbij. In ons achterhoofd houden we dat we al heeeeeel snel naar Australië vertrekken!
Daar hebben we echt zoooooveel zin in!!

Ik hou jullie op de hoogte!

Dah Dah xx